Από πού πήραν το όνομά τους οι πρωτεύουσες του κόσμου
Τι είναι πρωτεύουσα
Πρωτεύουσα ονομάζεται η πόλη στην οποία βρίσκεται η έδρα κυβέρνησης ενός κυρίαρχου κράτους, μίας διοικητικής διαίρεσης ή ενός οργανισμού. Συνήθως είναι η μεγαλύτερη πόλη ενός κράτους αλλά υπάρχουν και εξαιρέσεις όπως π.χ. στις ΗΠΑ, όπου η Νέα Υόρκη είναι η πολυπληθέστερη πόλη αλλά πρωτεύουσα είναι η Ουάσινγκτον που είναι η 20η. Μερικές χώρες έχουν δύο ή και περισσότερες πρωτεύουσες, παράδειγμα η Νότια Αφρική έχει τρεις πρωτεύουσες, την Πρετόρια, το Μπλουμφοντέιν και την Κέιπ Τάουν και μεγαλύτερη πόλη το Γιοχάνεσμπουργκ.
Στο πέρασμα του χρόνου πολλές φορές έχει συμβεί μεταφορά μιας πρωτεύουσας σε μία άλλη πόλη όπως για παράδειγμα συνέβη στη Ρωσία, από τη Μόσχα στην Αγία Πετρούπολη το 1712, ή στην Ελλάδα, από το Ναύπλιο στην Αθήνα το 1834.
 |
| Ρώμη |
Πολλές φορές τα ΜΜΕ αναφέρουν το όνομα της πρωτεύουσας ως ένα εναλλακτικό όνομα για μια χώρα. Για παράδειγμα "Οι σχέσεις μεταξύ Αθήνας και Ρώμης αναφέρονται "στις σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας".
Στα Ελληνικά η λέξη «Πρωτεύουσα» προέρχεται από το αρσενικό «Πρωτεύων» που σημαίνει "Αυτός που πρωτεύει, αυτός που είναι πρώτος". Στα Αγγλικά και στις Δυτικοευρωπαϊκές γλώσσες χρησιμοποιείται η λέξη «Capital, Capitale κτλ». Προέρχεται από το Λατινικό «Caput» που σημαίνει «Κεφάλι», ενώ στα γερμανικά χρησιμοποιείται η λέξη Hauptstadt που σημαίνει "κεντρική πόλη, πόλη-αρχηγείο"
Ας γνωρίσουμε τις μεγαλύτερες πρωτεύοθσες του κόσμου:
Άμστερνταμ
Το Άμστερνταμ (ολλανδικά: Amsterdam, Amsterdam (βοήθεια·πολυμέσα) προφέρεται: [ˌɑmstərˈdɑm], γίντις: Mokum, προφέρεται: [ˈmokum], παλαιότερη ονομασία: Amstelredamme, παλιά εξελληνισμένη ονομασία: Αμστελόδαμον), είναι η πρωτεύουσα και ο μεγαλύτερος σε πληθυσμό δήμος της Ολλανδίας.Ιδρύθηκε στα τέλη του 12ου αιώνα ως μικρό αλιευτικό χωριό στις όχθες του ποταμού Άμστελ, από όπου και πήρε το όνομά του.
Ρώμη
Σύμφωνα με τη μυθολογία ο Ρωμύλος θεμελίωσε τη Ρώμη στον Παλατίνο Λόφο στις 21 Απριλίου 753 π.Χ.. Στη συνέχεια σκότωσε τον δίδυμο αδελφό του Ρέμο και έγινε ο πρώτος βασιλιάς της. Σύμφωνα με άλλο μύθο, ο ευγενής Αινείας από την Τροία, ο οποίος έφυγε όταν καταστράφηκε η Τροία στον Τρωικό πόλεμο, ήταν ιδρυτής της Ρώμης: αυτή είναι η εκδοχή των Ρωμαίων συγκλητικών όταν η Ρώμη έγινε αυτοκρατορία επιδιώκοντας τη πολιτική συνέχεια μιας άλλης μεγάλης πόλης. Αρχαιολογικά ευρήματα επιβεβαιώνουν την ύπαρξη οικισμών στην περιοχή ήδη από τον 8ο αιώνα π.Χ.
Αθήνα
Το όνομα της πόλης της Αθήνας, προέρχεται από την προστάτιδα θεά Αθηνά. Αυτό είναι και ένα ακόμη στοιχείο της αρχαιότητας της πόλης μιας και παραπέμπει ευθέως σε μητριαρχικές κοινωνίες. Σε παλαιότερα ελληνικά, όπως μαρτυρείται και στα Ομηρικά Έπη, το όνομα της πόλης ήταν στον ενικό ως Ἀθήνη και αργότερα μετατράπηκε στον πληθυντικό ως Ἀθῆναι όμοια με άλλες πόλεις όπως τις Θήβες (Θῆβαι) και τις Μυκήνες (Μυκῆναι). Κατά τον Μεσαίωνα το όνομα αποδόθηκε στην καθομιλουμένη στον ενικό αν και λόγω του συντηρητισμού του γραπτού λόγου και του γλωσσικού ζητήματος η επίσημη ονομασία παρέμεινε ως Ἀθῆναι μέχρι την κατάργηση της καθαρεύουσας.
Παλαιότερα, είχαν προταθεί άλλες ετυμολογήσεις από λόγιους του 19ου αιώνα. Ο Κρίστιαν Λόμπεκ πρότεινε ως ρίζα του ονόματος τη λέξη ἄθος ή ἄνθος για να δηλώσει την Αθήνα ως πόλη ανθούσα. Μετέφρασε ακόμη την πόλη στα λατινικά ως Florentia. Ο Λούντβιχ Ντεντερλάιν πρότεινε ως ρίζα το επικό ρήμα θάω (θέμα θη–), δηλαδή θηλάζω, που δηλώνει ότι η Αθήνα έχει εύφορη γη.
Παρίσι
Παρίσι < (ορθογραφικό δάνειο) γαλλική Paris[1] + -ι < λατινική Parisii[1] (κελτικός λαός που έμενε στην περιοχή) < γαλατική *parios (καζάνι, μαρμίτα) < πρωτοκελτική *kʷaryos < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *kʷr̥-yos < *kʷer-
Μαδρίτη
Υπάρχουν διάφορες θεωρίες σχετικά με την προέλευση του ονόματος «Μαδρίτη» (Madrid). Σύμφωνα με ένα μύθο η Μαδρίτη ιδρύθηκε από τον τον Όκνο Μπιάνορ (Ocno Bianor, γιό του Βασιλιά Τυρρήνιου της Τοσκάνης και της Μάντουας) και ονομάστηκε Metragirta ή Mantua Carpetana. Κατά άλλους το πρώτο όνομα της πόλης ήταν Ursaria («γη των αρκούδων» στα λατινικά), εξαιτίας των πολλών αρκούδων που υπάρχουν στα γύρω δάση, οι οποίες μαζί με την κουμαριά (ισπανικά madroño), αποτελούν το έμβλημα της πόλης από τα μεσαιωνικά χρόνια.
Το αρχαιότερο καταγεγραμμένο όνομα της πόλης, «Magerit» (από το *Materit ή το *Mageterit;) προέρχεται από το όνομα ενός οχυρού που χτίστηκε στον ποταμό Μανθανάρες τον 9ο αιώνα ΚΕ και σημαίνει «τόπος με άφθονο νερό».[29] Αν η μορφή είναι σωστή, θα μπορούσε να είναι κελτικής προέλευσης από το ritu- «οχυρό» (παλαιά ουαλικά rit, ουαλικά rhyd, παλαιά βρετονικά rit, παλαιά βόρεια γαλλικά roy) και από ένα λιγότερο εμφανές πρώτο συνθετικό *mageto προερχόμενο από το magos «πεδίο, πεδιάδα» (παλαιά ιρλανδικά mag «πεδίο», βρετονικά ma «τόπος») ή το matu «αρκούδα», το οποίο θα εξηγούσε και τη λατινική μετάφραση Ουρσάλια.[30]
Μια άλλη επικρατούσα θεωρία για την προέλευση του ονόματος είναι ότι προέρχεται από τον 2ο αιώνα πΚΕ. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ίδρυσε ένα οικισμό στις όχθες του ποταμού Μανθανάρες. Το όνομα του αρχικού οικισμού ήταν Matrice (αναφορά στον ποταμό που διέσχισε τον οικισμό). Μετά τις εισβολές των γερμανικών λαών, Σουηβών και Βανδάλων, καθώς και των σαρματικών Αλανών κατά τη διάρκεια του 5ου αιώνα ΚΕ, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δεν είχε πλέον την απαιτούμενη στρατιωτική παρουσία για την άμυνα των περιοχών της στην Ιβηρική χερσόνησο, και σαν αποτέλεσμα αυτές οι περιοχές καταλήφθηκαν σύντομα από τους Βάνδαλους, οι οποίοι εκτοπίστηκαν εν συνεχεία από τους Βησιγότθους, και οι οποίοι τελικά κυβέρνησαν τη ρωμαϊκή Ισπανία (Hispania) στο όνομα του Ρωμαίου αυτοκράτορα, καταλαμβάνοντας μαζί με αυτή και την «Matrice». Τον 7ο αιώνα, με την ισλαμική κατάκτηση της Ιβηρικής χερσονήσου, το όνομα άλλαξε σε «Μαϊρίτ», από τον αραβικό όρο Μάιρα (ميرا) (αναφέρεται στο νερό ως δότη ζωής) και την ιβηρο-ρωμαϊκή κατάληξη it που σημαίνει «τόπος». Το σύγχρονο «Madrid» εξελίχθηκε από το μοζαραβικό "Ματρίτ", το οποίο χρησιμοποιείται ακόμα στο μαδριλένικο δημώνυμο (ματριτένσε
Λονδίνο
Η προέλευση της λέξης παραμένει άγνωστη. Η αρχαιότερη ετυμολογική εξήγηση μπορεί να αποδοθεί στον Τζέφρεϊ του Μονμάουθ στο έργο Historia Regum Britanniae.Το όνομα, σύμφωνα με την περιγραφή, προέρχεται από τον βασιλιά Λαντ (Lud), ο οποίος φέρεται να είχε καταλάβει την πόλη και να την είχε ονομάσει Kaerlud. Η λέξη αυτή έγινε Kaerludein και τελικά London. Λίγες σύγχρονες πηγές υποστηρίζουν αυτήν τη θεωρία. Πολλές άλλες θεωρίες, που εμφανίστηκαν στο πέρασμα των χρόνων, θέλουν το Λονδίνο να προέρχεται από την ουαλική ή τη βρετανική (κελτική), περιστασιακά από την αγγλοσαξονική, ακόμη και από την εβραϊκή.
Οι προτάσεις αυτές επικρίθηκαν από τον καθηγητή γλωσσολογίας Ρίτσαρντ Κόουτς (1998), ο οποίος διατύπωσε τη θεωρία ότι η πόλη έλαβε την ονομασία της από το προκελτικό *plowonida, που σημαίνει περίπου "ποτάμι πολύ ευρύ για διάβαση". Διατύπωσε επίσης την υπόθεση ότι ο ποταμός Τάμεσης είχε αυτό το όνομα και οι κάτοικοι του προσέθεσαν την κατάληξη -on ή -onjon. Το ινδοευρωπαϊκό *p χάθηκε στα πρώιμα κελτικά και μέσω γλωσσολογικής αλλαγής, το όνομα από Plowonidonjon έγινε Lundonjon και στη συνέχεια μετατράπηκε σε Lundein ή Lundyn, για να εκλατινιστεί σε Londinium και τελικά να γίνει αντιδάνειο από τους Αγγλοσάξονες ως Lundene
Μόσχα
Η ονομασία της πόλης προέρχεται από τον ποταμό Μοσκβά (εξελληνισμένα Μόσκοβας) που τη διαρρέει, ενώ η πρώτη αναφορά στη ρωσική ιστορία για την πόλη χρονολογείται το 1147, όταν ο Γιούρι Ντολγκορούκι, πρίγκηπας του Ροστόφ, αναφέρεται στον πρίγκηπα του Νόβγκοροντ-Σεβέρσκι και τον προσκαλεί στη Μόσχα.
Βελιγράδι
Ετυμολογία Βελιγράδι < σερβική Београд (Beograd) < бео (beo, λευκός) + град (grad, πόλη). Κυριολεκτικά «λευκή πόλη
Βερολίνο
Η προέλευση της ονομασίας Berlin είναι αβέβαιη. Μπορεί να έχει ρίζες στη γλώσσα των Δυτικών Σλάβων κατοίκων της περιοχής του σημερινού Βερολίνου, και μπορεί να σχετίζεται με το παλαιό πολαβικό στέλεχος berl- / birl- ("βάλτος").Η λαϊκή ετυμολογία συνδέει το όνομα με τη γερμανική λέξη Bär (αρκούδα). Μια αρκούδα υπάρχει επίσης στο έμβλημα της πόλης.
Τυφλίδα
Το όνομα Τιφλίδα προέρχεται από τα παλαιά γεωργιανά t′bilisi (ασοματβούλι: ႲႡႨႪႨႱႨ, μχεντρούλι : თბილისი), και περαιτέρω από το tpili (σύγχρονα γεωργιανά: "ζεστό", από τα παλαιά γεωργιανά: ႲႴႨႪႨ ilipili).
Βουδαπέστη
Οι προηγουμένως ξεχωριστές πόλεις Βούδα, Όμπουντα και Πέστη ενοποιήθηκαν επίσημα το 1873[43] και τους δόθηκε το νέο όνομα Βουδαπέστη. Πριν από αυτό οι πόλεις μαζί μερικές φορές αναφέρονταν στην καθομιλουμένη ως "Πέστη-Βούδα".[44][45] Το Πέστη χρησιμοποιείται για ολόκληρη την πόλη στη σύγχρονη καθομιλουμένη ουγγρική.
Η προέλευση των ονομάτων "Βούδα" και "Πέστη" είναι ασαφής· Buda ήταν:
πιθανώς το όνομα του πρώτου άρχοντα του φρουρίου που χτίστηκε στο Λόφο του Κάστρου τον 11ο αιώνα[46]
ή παράγωγο του Bod ή Bud, ονόματος τουρκικής προέλευσης, που σημαίνει «κλαδί»
ή ένα σλαβικό όνομα, Buda, συντμημένη μορφή του Budimír ή Budivoj.
Γλωσσικά ωστόσο γερμανική προέλευση μέσω του σλαβικού παραγώγου вода (βόντα, νερό) δεν είναι πιθανή και δεν υπάρχει βεβαιότητα ότι μια τουρκική λέξη προέρχεται πραγματικά από τη λέξη buta ~ buda «κλάδος, κλαδί».
Σύμφωνα με έναν θρύλο που καταγράφεται στα χρονικά του Μεσαίωνα, το "Buda" προέρχεται από το όνομα του ιδρυτή του, Μπλέντα, αδελφού του κυβερνήτη των Ούννων, Αττίλα.
Υπάρχουν πολλές θεωρίες για το "Πέστη". Η μία είναι ότι το όνομα προέρχεται από τη Ρωμαϊκή εποχή, καθώς υπήρχε ένα τοπικό φρούριο (Contra-Aquincum) που ονομάστηκε από τον Πτολεμαίο "Πέσσιον", iii.7.§ 2.Μία άλλη υποστηρίζει ότι το "Πέστη" προέρχεται από τη σλαβική λέξη για τη σπηλιά, пещера ή peštera. Μία τρίτη παραπέμπει στο пещ, ή pešt, αναφερόμενο σε μια σπηλιά όπου ανάβονται φωτιές ή σε ασβεστοκάμινο.
Στοκχόλμη
Το όνομα «Στοκχόλμη» σημαίνει "Κορμο-νησίδα". Σύμφωνα με ένα μύθο του 17ου αιώνα ο πληθυσμός του οικισμού Μπίρκα των Βίκινγκ αποφάσισε να ιδρύσει ένα νέο οικισμό και για να προσδιορίσει την τοποθεσία του άφησε ένα κορμό δένδρου δεμένο με χρυσό να παρασυρθεί στη λίμνη Μέλαρεν. Ο κορμός προσάραξε στο σημερινό Ρινταρχόλμεν, όπου σήμερα βρίσκεται ο Πύργος του Μπίργιερ Γιαρλ, ένα κτίριο, ως εκ τούτου, που εξακολουθεί να αναφέρεται συχνά εσφαλμένα ως το παλαιότερο κτίριο στη Στοκχόλμη.[24] Η πιο τεκμηριωμένη εξήγηση για το όνομα είναι κορμοί στο στενό που διέρχεται βόρεια της σημερινής παλιάς πόλης, που εξετάσεις χρονολόγησής τους στα τέλη της δεκαετίας του 1970 τους χρονολογούν περί το 1000. Αν και δεν υπάρχουν στερεά αποδεικτικά στοιχεία, συχνά θεωρείται ότι το Κάστρο των Τριών Στεμμάτων, που προηγήθηκε των σημερινών Ανακτόρων της Στοκχόλμης, προήλθε από αυτές τις ξύλινες κατασκευές και ότι η μεσαιωνική πόλη επεκτάθηκε γρήγορα γύρω από αυτό στα μέσα του 13ου αιώνα
Όσλο
Η προέλευση του ονόματος Όσλο αποτέλεσε αντικείμενο πολλών συζητήσεων. Οπωσδήποτε προέρχεται από την Αρχαία Σκανδιναβική και ήταν -κατά πάσα πιθανότητα- αρχικά το όνομα ενός μεγάλου αγροκτήματος στο Μπγέρβικα, αλλά η έννοια αυτού του ονόματος αμφισβητείται. Οι σύγχρονοι γλωσσολόγοι γενικά ερμηνεύουν τα αρχικά Όσλο, Άσλο ή Άνσλο είτε ως «Λιβάδι στη Βάση ενός Λόφου» είτε ως «Λιβάδι Αφιερωμένο στους Θεούς», και τα δύο θεωρούμενα εξίσου πιθανά[24]
Λανθασμένα κάποτε θεωρείτο ότι Όσλο σήμαινε «η εκβολή του ποταμού Λο», ένα υποτιθέμενο προηγούμενο όνομα του ποταμού Άλνα. Ωστόσο όχι μόνο δεν έχει βρεθεί καμία απόδειξη για κάποιο ποταμό «Λo», που να προηγείται του έργου όπου ο Πέντερ Κλάουσον Φρίς πρότεινε για πρώτη φορά αυτή την ετυμολογία, αλλά το ίδιο το όνομα δεν συμφωνεί με τη νορβηγική γραμματική : η σωστή μορφή θα ήταν Λόαρος.[25] Το όνομα Λο θεωρείται τώρα ότι είναι μια εκ των υστέρων κατασκευή που έκανε ο Φρις για να υποστηρίξει την ετυμολογία του για το Όσλο[
Πεκίνο
Το όνομα Πεκίνο (北京, Běijīng), κυριολεκτικά σημαίνει "βόρεια πρωτεύουσα", εφαρμόστηκε το 1403 κατά τη διάρκεια της δυναστεία Μιν για να υπάρχει διάκριση από τη Νανκίν.
Βουκουρέστι
Το όνομα Bucureşti έχει ασαφή προέλευση. Η παράδοση συνδέει την ίδρυση του Βουκουρεστίου με το όνομα του Bucur, που ήταν πρίγκιπας, παράνομος, ψαράς, βοσκός ή κυνηγός, σύμφωνα με διάφορους θρύλους. Στα Ρουμανικά η λέξη-ρίζα bucurie σημαίνει 'χαρά', (ευτυχία) και πιστεύεται ότι είναι Δακικής προελεύσεως.
Κίεβο
Το όνομα της πόλης φαίνεται ότι προέρχεται από το όνομα του Κίι, ενός από τους τέσσερις θρυλικούς ιδρυτές της πόλης. Κατά την διάρκεια της ιστορίας της πόλης, το Κίεβο, μια από τις παλαιότερες πόλεις στην ανατολική Ευρώπη, έχει περάσει από πολλές περιόδους δόξας και αφάνειας. Η πόλη αποτελεί εμπορικό κέντρο τουλάχιστον από τον 5ο αιώνα. Ήταν σλαβικός οικισμός στη μεγάλη εμπορική οδό Σκανδιναβίας-Κωνσταντινούπολης και υποτελής στους Χαζάρους,
Μεξικό
Μετά την ανεξαρτησία της Νέας Ισπανίας από την Ισπανία, αποφασίστηκε ότι η νέα χώρα θα πάρει το όνομά της από την πρωτεύουσά της, την Πόλη του Μεξικού, η οποία ιδρύθηκε το 1524 στη θέση της αρχαίας πρωτεύουσας των αυτοχθόνων Αζτέκων Μέξικο-Τενοτστιτλάν. Η ονομασία αυτή προέρχεται από τη γλώσσα Νάουατλ, αλλά η σημασία της δεν είναι γνωστή. Η προέλευσή της εικάζεται ότι είναι η λέξη Μέξτλι ή Μεχίτλι, η οποία αποδίδεται ως ιερή ονομασία για τον θεό του πολέμου και πατριάρχη των Αζτέκων, τον Ουιτζιλοπότστλι. Με βάση αυτή την προσέγγιση, η λέξη Μέξικο σημαίνει τον χώρο όπου ζει ο Μεχίτλι. Μια εναλλακτική υπόθεση αναφέρει ότι η λέξη Μέξικο σημαίνει «το μέρος του κέντρου της Σελήνης» ή «το μέρος του κέντρου της λίμνης της Σελήνης» αναφερόμενη στη λίμνη Τεξκόκο. Το όνομα της πόλης μεταφράστηκε στην ισπανική γλώσσα και με βάση τις ισπανικές φωνητικές αξίες ως «Μεξικό».
Νέο Δελχί
Το Νέο Δελχί είναι η νέα πόλη μόλις σε απόσταση 8 χλμ. νότια από την παλιά, πρωτεύουσα της Ινδίας. Αν και η απόφαση της ίδρυσης της νέας αυτής πόλης ανάγεται στο 1912, η ανέγερσή της ολοκληρώθηκε το 1929
Το Νέο Δελχί είναι μια ωραία πόλη με φαρδείς δρόμους και μεγάλες πλατείες, όπου δεσπόζουν μεγαλοπρεπή κυβερνητικά κτίρια και ιδιωτικά μέγαρα Ινδών μεγιστάνων που έχουν μεταφέρει τις έδρες των επιχειρήσεών τους εκεί. Έτσι δίνει την εικόνα πόλης περισσότερο με κυβερνητικά κτίρια και άλλα αξιόλογα και πολύ λιγότερο ως πόλη κατοικήσιμη από τους πολίτες Ινδούς
Ορισμένοι ιστορικοί πιστεύουν ότι το όνομα προέρχεται από τη λέξη Ντίλι, ένα παράγωγο των Ινδουστανικών λέξεων ντεχλίζ ή ντεχάλι. Οι δύο όροι σημαίνουν «κατώφλι» ή «πύλη» - και συμβολίζουν τη πόλη ως πύλη προς τη Γαγγητική Πεδιάδα. Μια άλλη θεωρία υποδηλώνει ότι το αρχικό όνομα της πόλης ήταν το Ντιλίκα
Τόκιο
Το Τόκιο ήταν αρχικά γνωστό ως Έντο, που σημαίνει «εκβολές». Το όνομά του άλλαξε σε Τόκιο (Τόκιο: Tō (ανατολική) + Kyo (πρωτεύουσα), όταν έγινε η αυτοκρατορική πρωτεύουσα το 1868, σύμφωνα με την παράδοση της Ανατολικής Ασίας να συμπεριλαμβάνει την λέξη Kyo (京) στο όνομα της πρωτεύουσας.
Δουβλίνο
Η ιρλανδική πρωτεύουσα πήρε το όνομά της από τις λέξεις «dubh» και «linn» που σημαίνουν «μαύρη λίμνη». Στην ιρλανδική διάλεκτο μάλιστα το «dubh» διαβάζεται «δουφ», δηλαδή το αρχικό όνομα της πόλης ήταν Δουφλίνο.
Βατικανό
Οι αρχαίοι Ρωμαίοι είχαν αρκετές απόψεις για την προέλευση της λατινικής λέξης Vaticanus. Ο Μ. Τ. Βάρρων (1ος αι. π.Χ.) συνέδεσε το όνομα με έναν Deus Vaticanus ή Vagitanus, μία ρωμαϊκή θεότητα, που πιστεύεται ότι δίνει στα νήπια την ικανότητα ομιλίας, η οποία αποδεικνύεται από τον πρώτο τους θρήνο (vagitus, η πρώτη συλλαβή του οποίου προφέρεται ουά στα κλασικά λατινικά). Η μάλλον περίπλοκη εξήγηση του Βάρρρωνα συσχετίζει αυτή τη λειτουργία με την κηδεμονική θεότητα του τόπου και με τις προηγμένες δυνάμεις του λόγου, που κατείχε ένας προφήτης (vates), όπως διατηρήθηκε από τον μετέπειτα αρχαίο Αύλο Γέλλιο.
Σεράγιεβο
ο παλαιότερο γνωστό όνομα για τη μείζονα περιοχή της κεντρικής Βοσνίας του σημερινού Σαράγεβο είναι Βρχμπόσνα.
Το Σαράγεβο είναι εκσλαβισμένη λέξη με βάση το σαράι, την Τουρκική λέξη για το ανάκτορο[12] Η κατάληξη εβο μπορεί να προέρχεται από τον όρο σαράι οβασί που πρωτοεμφανίζεται το 1455,[13] και σημαίνει «τα πεδία γύρω από το ανάκτορο» ή απλώς «πεδία του ανακτόρου».[14] Εντούτοις, στο Λεξικό του Τουρκικών δανικών λέξεων, ο Αμπντουλάχ Σκάλιτς υποστηρίζει ότι η κατάληξη εβο είναι πιθανότερα το διαδεδομένο σλαβικό επίθεμα που χρησιμοποιείται για να δηλώσει τοπωνύμια, παρά από την τουρκική κατάληξη οβα, όπως προτείνουν ορισμένοι.[15] Η πρώτη αναφορά του ονόματος Σαράγεβο έγινε σε επιστολή του 1507 του Φιρούζ Μπέη.[16] Το επίσημο όνομα κατά την 400χρονη Οθωμανική περίοδο ήταν Σαραϊμποσνά (Ανάκτορο της Βοσνίας), όπως είναι και στη σημερινή Τουρκική.
Το Σαράγεβο είχε πολλά προσωνύμια. Το παλαιότερο είναι Σεχέρ, που είναι ο όρος που χρησιμοποίησε ο Ισα-Μπεγκ Ισάκοβιτς για να περιγράψει την πόλη που επρόκειτο να χτίσει. Πρόκειται για μια τουρκική λέξη που σημαίνει μια ανώτερη πόλη βασικής σημασίας (σεχίρ), που με τη σειρά της προέρχεται από την Περσική: شهر σαχρ (πόλη). Καθώς αναπτύχθηκε το Σεράγεβο, πολλά προσωνύμια προέκυψαν από συγκρίσεις με άλλες πόλεις του ισλαμικού κόσμου, όπως «Δαμασκός του Βορρά». Το δημοφιλέστερο από αυτά ήταν «Ευρωπαϊκή Ιερουσαλήμ».
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι μια πιο σωστή μετάφραση του σαράι είναι κυβερνητικό γραφείο ή κατοικία. Σαράι είναι συνηθισμένη λέξη στα τουρκικά για ένα ανάκτορο ή ένα αρχοντικό (από την περσική λέξη سرای σαράι, που σημαίνει «κατοικία, ανάκτορο»).
Βιέννη
Tο ελληνικό όνομα Βιέννη είναι δανεισμένο από το ομώνυμο ιταλικό. Η ετυμολογία του ονόματος της πόλης εξακολουθεί να είναι αντικείμενο επιστημονικής διαμάχης. Μερικοί ισχυρίζονται ότι το όνομα προέρχεται από το vedunia, που σημαίνει «ρέμα του δάσους», που στη συνέχεια παρήγαγε το Παλαιό Ανω Γερμανικό uuenia (wenia στη σύγχρονη γραφή), το Νέο Ανω Γερμανικό wien και τη διαλεκτική του παραλλαγή wean.
Άλλοι πιστεύουν ότι το όνομα προέρχεται από το όνομα του ρωμαϊκού οικισμού της κελτικής προέλευσης Vindobona, που πιθανώς σημαίνει «καλό χωριό, λευκός οικισμός» από τις κελτικές ρίζες vindo-, που σημαίνει «φωτεινό» ή «δίκαιο» – όπως στα ιρλανδικά fionn και στα ουαλικά gwyn, και -bona «χωριό, οικισμός». Η κελτική λέξη vindos μπορεί να αντανακλά μια ευρέως διαδεδομένη προϊστορική λατρεία του Vindos, μιας κελτικής θεότητας που επιζεί στην Ιρλανδική μυθολογία ως ο πολεμιστής και μάντης Fionn mac Cumhaill.Μια παραλλαγή αυτού του κελτικού ονόματος διατηρείται ίσως στα τσεχικά, σλοβακικά, πολωνικά και ουκρανικά ονόματα για την πόλη (Vídeň, Viedeň, Wiedeń και Відень αντίστοιχα) και σε αυτό της συνοικίας Wieden της πόλης.
Μια άλλη θεωρία υποστηρίζει ότι το όνομα προέρχεται από τους Wends (Αρχαία αγγλική: Winedas, Αρχαία νορδική: Vindr, Γερμανικά: Wenden, Winden, Δανικά: vendere; Σουηδικά: vender; Πολωνικά: Wendowie, Τσεχικά: Wendové) που είναι ένα ιστορικό όνομα για τους Σλάβους που ζουν κοντά σε περιοχές γερμανικών οικισμών.
Το όνομα της πόλης στα ουγγρικά (Bécs), σερβο-κροατικά (Beč, κυριλλικά: Беч) και οθωμανικά τουρκικά (Beç) έχει διαφορετική, πιθανώς σλαβική προέλευση, και αρχικά αναφερόταν σε οχυρό των Αβάρων στην περιοχή. Στα σλοβενικά η πόλη αποκαλείται Dunaj, που σε άλλες σλαβικές γλώσσες της Κεντρικής Ευρώπης σημαίνει το ποταμό Δούναβη, στον οποίο βρίσκεται η πόλη.
Λουμπλιάνα
Η πόλη παλαιότερα ήταν γνωστή με τη γερμανική ονομασία Λάιμπαχ (Laibach), κάτι που προκαλούσε έριδες ιδιαίτερα κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι Ναζί προσπαθούσαν να εκγερμανίσουν βιαίως τις πιο πολλές περιοχές της υπό κατοχήν Σλοβενίας. Η ονομασία χρησιμοποιείται ακόμα κυρίως στην Αυστρία και τη νότια Γερμανία, καθώς και από τη γερμανική πρεσβεία στη Λιουμπλιάνα.
Οι πρώτες πηγές που αναφέρουν την πόλη είναι το 1144 με το γερμανικό όνομα Λάιμπαχ και το 1146 με τη λατινική ονομασία Λουβιγκάνα (Luwigana).
Σκόπια
Λοιπόν, το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας λέει πως η λέξη «Σκόπια» προέρχεται από το σλαβικό τοπωνύμιο «Skopje», το οποίο παράγεται από το λατινικό «Skupi». Αυτή είναι η ονομασία ενός λαού ιλλυρικής προέλευσης, που εγκαταστάθηκε στην περιοχή κατά τον 2ο αιώνα μ. Χ. και ίδρυσε εκεί τη φερώνυμη πόλη
Τίραννα
Δυο είναι οι επικρατέστερες θεωρίες: είτε να προέρχεται από το οχύρωμα Tirkan στην πλαγιά του Dajti, είτε από την ελληνική λέξη "τύρος" που αναφέρεται στα γαλακτοκομικά προϊόντα, το εμπόριο των οποίων αποτελούσε την κυριότερη πηγή εσόδων της περιοχής.
Ρεϋκιαβίκ
Ο πρώτος οικισμός στην Ισλανδία από τους Νορβηγούς εξερευνητές, υπολογίζεται πως χτίστηκε γύρω στο 870 μ.Χ. από τον Ινγκόλφουρ Άρναρσον. Λέγεται πως ο Άρναρσον αποφάσισε που να χτίσει το οικισμό στο με τον παραδοσιακό τρόπο των Βίκινγκς, ρίχνοντας τις δύο κολώνες του θρόνου του στον ωκεανό μόλις φάνηκε η ακτή, και διατάζοντας να χτιστεί στο σημείο όπου οι κολώνες ξεβράστηκαν στη στεριά από το κύμα.
Θεωρείται πως η πόλη πήρε το όνομα της από τους ατμούς που αναδύονταν από ιαματικές πηγές. Η λέξη Ρέικιαβικ μπορεί να μεταφραστεί ως Ο Ορμίσκος του Καπνού, καθώς η κατάληξη «Βικ» σημαίνει ορμίσκος. Μέχρι και σήμερα, η πόλη αναφέρεται ως Ο Κόλπος του Καπνού.
Η πόλη δεν αναφέρεται σε μεσαιωνικές πηγές παρά μόνο ως αγροτικός οικισμός, αλλά κατά τον 18ο αιώνα η πόλη γνώρισε ραγδαία ανάπτυξη.
Βηρυτός
Βηρυτός ός< ελληνιστική κοινή Βηρυτός < λατινική Berytus < αραβική بيروت (bayrūt) < εβραϊκή ביירות- από τα πολλά πηγάδια πόσιμου νερού που είχε
Κάιρο
Aπό το αραβικό al-Kahira «ο δυνατός», το όνομα που δόθηκε το 973 Κ.Χ. στη νέα πόλη που χτίστηκε βόρεια της παλιάς, η οποία ήταν το αιγυπτιακό khere-ohe, που λέγεται ότι σημαίνει «τόπος μάχης» και ότι αναφέρεται σε μια μάχη μεταξύ οι θεοί Seth και Horus που έλαβαν χώρα εδώ
Αλγέρι
Η ονομασία της πόλης προέρχεται από τη γαλλική και καταλανική λέξη Alger η οποία με τη σειρά της προέρχεται από την αραβική ονομασία al-Jazā'ir (الجزائر) που μεταφράζεται ως «τα νησιά». Αυτό το όνομα αναφέρεται στα τέσσερα πρώην νησιά που βρισκόταν στα ανοιχτά της ακτής της πόλης πριν γίνουν τμήμα της ηπειρωτικής χώρας το 1525. Το Al-Jazā'ir είναι η περικομμένη μορφή του παλαιότερου ονόματος της πόλης Jaza'ir Banī Mazghanna (جزائر بني مزغانة), που μεταφράζεται ως «τα νησιά των γιων του Μαζγκαχάνα». Η ονομασία αυτή χρησιμοποιούνταν από πρώιμους μεσαιωνικούς γεωγράφους όπως ο Αλ-Ιντρίσι και ο Γιακούτ αλ-Χαμαουί.
Στην αρχαιότητα, οι Έλληνες αποκαλούσαν την πόλη ως Ικόσιον (αρχαία ελληνικά: Ἰκόσιον). Η πόλη απέκτησε τη λατινική της ονομασία Icosium κατά τη ρωμαϊκή κυριαρχία. Οι Έλληνες εξήγησαν ότι το όνομα προέρχεται από τη λέξη «είκοσι» (εἴκοσι), μιας και βάση με τον μύθο είχε ιδρυθεί από 20 συντρόφους του Ηρακλή όταν επισκέφθηκε τα Όρη του Άτλαντα κατά τη διάρκεια των άθλων του.
Το Αλγέρι είναι επίσης γνωστό ως el-Behdja (البهجة, «το εύθυμο») ή «Αλγέρι το Λευκό» (γαλλικά: Alger la Blanche) για τα ασβεστωμένα κτίρια του, τα οποία είναι ορατά από τη θάλασσα.
Ραμπάτ-Μαρόκο
Το Ραμπάτ (αραβικά: الرباط) είναι η πρωτεύουσα του βασιλείου του Μαρόκου, με πληθυσμό 1,6 εκατομμύρια κατοίκους (μητροπολιτική περιοχή 2004). Η πόλη βρίσκεται στις ακτές του Ατλαντικού Ωκεανού, στο δέλτα του ποταμού Μπου Ρεγκρέγκ.
Το Ραμπάτ είναι η δεύτερη σημαντικότερη και μεγαλύτερη πόλη στη χώρα μετά την Καζαμπλάνκα, την καρδιά της μαροκινής οικονομίας.
Το όνομά του προέρχεται από το αραβικό ar-ribat,«οχυρωμένο μοναστήρι
Αντίς Αμπέμπα-Αιθιοπία
Η Αντίς Αμπέμπα (αμχαρικά: አዲስ አበባ, ελληνικά: Νεανθούπολη ή Νεανθούπολις), ή Αντίς Αμπάμπα και Αντίς Αλάμ, δηλαδή «νέο λουλούδι» στα αμχαρικά, είναι η πρωτεύουσα της Αιθιοπίας.
Χαρτούμ-Κένυα
Χαρτούμ < αγγλική Khartoum < αραβική خرطوم (ḵurṭūm) (προβοσκίδα ελέφαντα) ή αραβική قرطم (qurṭum) (το φυτό Carthamus tinctorius)
Οττάβα
Η Οττάβα ή Οτάβα (Ottawa, αγγλική προφορά: Όταουα ή Άτουα ή Άρουα, Γαλλική προφορά: Οταουά) είναι η πρωτεύουσα του Καναδά. Η Οττάβα είναι κτισμένη στην κοιλάδα του ποταμού Οττάβα, που ρέει στα όρια των επαρχιών του Κεμπέκ και του Οντάριο.
Η περιοχή της Οττάβας κατοικούνταν μέχρι το πρώτο μισό του 19ου αι. σχεδόν αποκλειστικά από αυτόχθονες Αλγκόνκιν ή Αλγκονκέν (Algonquin). Οι πρώτοι ευρωπαίοι έποικοι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή το 1800 και ασχολήθηκαν σχεδόν αποκλειστικά με την υλοτομία και την εμπορία ξυλείας, την οποία μετάφεραν μέσω του ποταμού Οττάβα.
Λίμα
Περουβιανή πρωτεύουσα, που ιδρύθηκε το 1535 από τον Πιζάρο, από την ισπανική παραφθορά του Κέτσουα (Ίνκα) Ριμάκ, όνομα θεού και του ναού του, από το rima "to speak" (ίσως αναφορά σε ιερείς που μιλούσαν από κρυφά σημεία στα αγάλματα των θεών)
Μπραζίλ
Η Μπραζίλια (πορτογαλικά: Brasília) είναι η πρωτεύουσα της Βραζιλίας, με πληθυσμό 2.282.049 κατοίκων. Τοποθετημένη στην Ομοσπονδιακή Περιοχή (Distrito Federal), η πόλη είναι διάσημη για τη μοντέρνα και τολμηρή αρχιτεκτονική της και την ταχεία ανάπτυξη του πληθυσμού της.
Βραζιλία < πορτογαλική Brasil < brasil (είδος δέντρου: Caesalpinia echinata) < brasa (χόβολη) < πρωτογερμανική *brasō (χόβολη, αναμμένα κάρβουνα)
Λάγος-Νιγηρία
Το Λάγος (Έκο στην τοπική διάλεκτο) είναι πόλη και λιμάνι της Νιγηρίας, πρώην πρωτεύουσα της χώρας. Σήμερα είναι η μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη της χώρας με 7.937.932 κατοίκους (το 2006). Επίσης είναι η δεύτερη πιο πυκνοκατοικημένη πόλη στην Αφρική όπως και η δεύτερη ταχύτερα αναπτυσσόμενη σε κατοίκους (7η στον Κόσμο)μετά την Μπαμακό, την πρωτεύουσα του Μάλι.
Καμπέρα
Η Καμπέρα (αγγλικά: Canberra, Κάνμπρα, προφέρεται: [ˈkænbərə]) είναι η πρωτεύουσα της Κοινοπολιτείας της Αυστραλίας. Με πληθυσμό που ξεπερνά τους 403.468 κατοίκους (2016) είναι η μεγαλύτερη πόλη στην ενδοχώρα της Αυστραλίας. Η πόλη βρίσκεται στο βορειότερο σημείο της Περιφέρειας Πρωτευούσης, 280 χλμ. νοτιοδυτικά από το Σίδνεϊ και 650 χλμ. βορειοανατολικά της Μελβούρνης. Η τοποθεσία της Καμπέρα επιλέχθηκε το 1908 σαν συμβιβασμός ανάμεσα στις δύο μεγαλύτερες πόλεις της χώρας, του Σίδνεϊ και της Μελβούρνης.
Οι πρώτοι Βρετανοί έποικοι στην περιοχή της Κανμπέρα περιέγραψαν δύο φυλές των Νγκουναουάλ που κατοικούσαν στην πλησίον περιοχή. Οι Κάνμπερρυ (Canberry) ή Νγκάνμπρα (Nganbra) ήταν μια φυλή που ζούσε κυρίως γύρω από το Σάλλιβαν'ς Κρικ και είχαν εθιμοτυπικά εδάφη στη βάση του Black Mountain, ενώ η φυλή Πιαλίγκο είχε γη γύρω από το σημερινό Αεροδρόμιο της Κανμπέρα
Ώκλαντ-Νέα Ζηλανδία
Το Όκλαντ ή Ώκλαντ (Αγγλικά: Auckland-η χώρα της βελανιδιάς), στο Βόρειο Νησί της Νέας Ζηλανδίας, είναι η μεγαλύτερη αστική περιοχή στη Νέα Ζηλανδία με πληθυσμο 1.377.000 κατοικους. Η αστικοποιημένη αυτή περιοχή απότελείται από τις πόλεις Όκλαντ, Γουαϊτακέρε, Μανουκάου και Βόρεια Ακτή. Στα Μαορί ονομάζεται Ταμάκι Μακάου Ράου ή Ακαράνα (Tāmaki Makau Rau ή Ākarana).
Λευκωσία-Κύπρος
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, η Λευκωσία ήταν σειρήνα, μία από τις κόρες του Αχελώου και της Μελπομένης και το όνομά της μεταφράζεται ως «Λευκή Ουσία». Η Λευκωσία είναι διεθνώς γνωστή όχι με το ελληνικό της όνομα, αλλά με το ιταλικό – γαλλικό Nicosia.
Μπακού-Αζερμπαϊτζάν
Το όνομα Μπακού θεωρείται ότι προέρχεται από το αρχαίο περσικό όνομα της πόλης περσικά: باد-کوبه Μπαντ-κουμπέ, που σημαίνει «ανεμοδαρμένη πόλη», όπου μπαντ σημαίνει «άνεμος» και το κούμπε προέρχεται από το ρήμα περσικά: کوبیدن κουμπιντάν, «κοπανάω», «σφυροκοπώ», κάνοντας αναφορά σε τόπο με ισχυρούς ανέμους.
Ερεβάν-Αρμενία
Κατά την αρμενική παράδοση, το όνομα «Γερεβάν» προέρχεται από τη φράση του Νώε καθώς κοιτούσε προς τα εκεί μετά την προσάραξη της κιβωτού του πάνω στο όρος Αραράτ και ύστερα από την υποχώρηση των νερών του Κατακλυσμού: "Γερεβάντς!" στα αρμενικά σημαίνει «εμφανίστηκε». Η πιθανότερη θεωρία όμως είναι ότι απλώς η πόλη έλαβε το όνομα του βασιλέα των Αρμενίων Γερβάντ Γ΄ του Εσχάτου (του τελευταίου ηγέτη της δυναστείας των Οροντιδών), που ίδρυσε την πόλη Γερβαντασάτ.
Βίλνιους-Λιθουανία
Η Βίλνα, ή Βίλνο και σήμερα Βίλνιους, (λιθουανικά: Vilnius, πολωνικά: Wilno, γερμανικά και ολλανδικά: Wilna), είναι η πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη πόλη της Λιθουανίας. Έχει πληθυσμό 574.221 κατοίκους.
Ρίγα-Λεττονία
Μία θεωρία για την προέλευση του ονόματος της Ρίγας είναι ότι προέρχεται από τη λιβονική λέξη «ringa» που σημαίνει βρόχος, αναφερόμενη στο αρχαίο φυσικό λιμάνι που σχηματίζεται από το βρόχο του ποταμού Νταουγκάβα.
Αστάνα-Καζακστάν
Η Αστάνα είναι η πρωτεύουσα και δεύτερη σε πληθυσμό πόλη του Καζακστάν (μετά το Αλμάτι). Βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Ισίμ στο βόρειο-κεντρικό τμήμα του Καζακστάν, στην επαρχία Ακμόλα, αν και διοικητικά διαχωρίζεται από την υπόλοιπη επαρχία. Ο πληθυσμός της είναι 1.078.362 κάτοικοι (2019).
Ιδρύθηκε το 1830 με την ονομασία Ακμόλι (καζακικά: Ақмолы) ή Ακμολίνσκι Πρικάζ (ρωσικά: Акмолинский приказ) και υπηρέτησε ως αμυντική οχύρωση των Κοζάκων της Σιβηρίας.
Στις 6 Μαΐου 1998, μετονομάστηκε σε Αστάνα, που σημαίνει «η πρωτεύουσα» στα Καζακικά.
Ουλάν Μπατόρ -Μογγολία
Όταν η πόλη έγινε πρωτεύουσα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Μογγολίας, μετονομάστηκε σε Ουλάν Μπατόρ («Κόκκινος Ήρωας»), προς τιμήν του εθνικού ήρωα της χώρας Νταμντίν Σιουχμπαατάρ, οι πολεμιστές του οποίου απελευθέρωσαν τη Μογγολία από την Κινέζικη κατοχή με τη βοήθεια του Κόκκινου στρατού.
Τασκένδη-Ουζμπεκιστάν
Η Τασκένδη (ουζμπεκικά: Тошкент/Toshkent, ρωσικά: Ташкент) είναι η πρωτεύουσα του Ουζμπεκιστάν, καθώς επίσης και της επαρχίας της Τασκένδης. Ο πληθυσμός της πόλης το 2020 ήταν 2,5 εκατομμύρια κάτοικοι και αποτελεί μία εκ των μεγαλύτερων πόλεων μεταξύ των κρατών μελών της ΚΑΚ.
Μέχρι το 16ο αιώνα η πόλη ήταν γνωστή ως Τσασκάντ (Chashkand), ενώ στη συνέχεια μετονομάστηκε σε Τασκάντ δηλαδή «πέτρινη πόλη».
Είναι μια πόλη που παρά την τοποθεσία της, είναι πολυεθνική και έχει ευρωπαϊκή χροιά
Ντουσαμπέ-Τατζικιστάν
Η Ντουσαμπέ ή Δουσάμβη (στα τατζικικά: Душанбе, Dushanbe, πρώην Ντιούσαμπε ή Σταλιναμπάντ), είναι πόλη του Τατζικιστάν και πρωτεύουσα της ασιατικής αυτής χώρας, με πληθυσμό 661.100 ανθρώπους (κατά την απογραφή του 2006). Βρίσκεται στη συμβολή των ποταμών Βαρζόμπ και Καφέρνιχον. Το όνομα προέρχεται από περσική λέξη για τη Δευτέρα (ду δυο + шанбе ημέρα, στην κυριολεξία «δεύτερη μέρα») και αναφέρεται στο γεγονός ότι ήταν χώρος της λαϊκής αγοράς κάθε Δευτέρα.
Καμπούλ-Αφγανιστάν
Η Καμπούλ (στα περσικά: کابل) είναι η πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη του Αφγανιστάν, με πληθυσμό που υπολογίζεται σε τρία περίπου εκατομμύρια (εκτίμηση για το έτος 2005: 2.994.000 [3]). Είναι χτισμένη στην κοιλάδα του ομώνυμου ποταμού ανάμεσα στα βουνά του Χίντου Κους.
Η λέξη Κουμπά αναφέρεται στη Ριγκ Βέδα (1700–1100 π.Χ.) και πιστεύεται ότι σημαίνει τον ποταμό. Υπάρχει μία αναφορά σε ένα οικισμό με το όνομα Καμπουρά από τους Πέρσες Αχαιμενίδες περί το 400 π.Χ., που ίσως απετέλεσε τη βάση για την αντίστοιχη μνεία του Πτολεμαίου.
Σύμφωνα με αρκετούς σημαντικούς ερευνητές, το σανσκριτικό όνομα της Καμπούλ είναι Καμπότζ. Αναφέρεται ως Κοφές ή Κόφενε σε κλασσικά έργα. Η Εφημερίδα της Προεδρίας της Βομβάης του 1904 υποστηρίζει ότι το αρχαίο όνομα της Καμπούλ ήταν Καμποτζαπούρα, που ο Πτολεμαίος αποδίνει ως Καβούρη. Ο Χιούεν Τσανγκ το μετατρέπει σε Καόφου (ονομασία και μιας από τις 5 φυλές των Γιουέτσι που είχαν μεταναστεύσει από την άλλη πλευρά του Ινδοκούχου στην κοιλάδα της Καμπούλ περί τον 1ο αιώνα π.Χ
Ασγκαμπάντ-Τουρκμενιστάν
Το όνομα της πρωτεύουσας, Ασγκαμπάτ, σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «πόλη της αγάπης» ή «η πόλη όπου οικοδομήθηκε η αγάπη», που ετυμολογείται από το αραβικό ishq-ασίκ στα τουρκικά που σημαίνει «αγάπη» με την περσική κατάληξη abad που σημαίνει «κατοίκησε» ή «οικοδομήθηκε»
Κατμαντού-Νεπάλ
Η πόλη της Κατμαντού πήρε το όνομά της από ένα ναό στην πλατεία Ντουρμπάρ, που ονομάστηκε Καασθαμαντάπ. Στα σανσκριτικά Κάασθ (काष्ठ) σημαίνει «ξύλο» και Μαντάπ (मंडप/मण्डप) «καταφύγιο».
Ντάκα-Μπαγκλαντές
Η Ντάκα (Dhaka, παλαιότερη γραφή Dacca, ঢাকা στη γλώσσα Μπενγκάλι) είναι η πρωτεύουσα του Μπανγκλαντές και η κυριότερη πόλη του Διαμερίσματος της Ντάκας.
Πολλοί πιστεύουν ότι το όνομα «Ντάκα» προήλθε από την ίδρυση του ναού της θεάς Ντακεσβάρι από τον Μπαλάλ Σένα τον 12ο αιώνα, ενώ η πόλη μαζί με τη γύρω περιοχή αποκαλούνταν εκείνη την περίοδο Μπενγκάλα.
Μπανγκόγκ-Ταϊλάνδη
Το επίσημο όνομα της Μπανγκόκ σε ταϊλανδέζικη και λατινική γραφή. Το όνομα Μπανγκόκ, που χρησιμοποιείται συνήθως από τους ξένους, χρονολογείται, σύμφωνα με μια ερμηνεία, από την εποχή πριν από την οικοδόμηση της πόλης - σημαίνει "το χωριό ή η περιοχή (bang) των άγριων δαμάσκηνων (makok)".
Κουάλα Λουμπούρ-Μαλαισία
Κουάλα Λουμπούρ σημαίνει "λασπώδης συμβολή" στη μαλαϊκή γλώσσα. Κουάλα είναι το σημείο όπου δύο ποτάμια ενώνονται ή μια συμβολή, και λουμπούρ σημαίνει "λάσπη". Η Κουάλα Λουμπούρ βρίσκεται στη συμβολή των ποταμών Κλάνγκ και Γκόμπακ.
Ταναναρίβη-Μαδαγασκάρη
Το Ανταναναρίβο ή Ταναναρίβη είναι η πρωτεύουσα της Μαδαγασκάρης με πληθυσμό 1.403.449 κατ. (απογραφή 2001) και βρίσκεται στην Επαρχία Ανταναναρίβο και στην Αναλαμάνγκα. Είναι γνωστή ως "Τανά", για συντομία. Βρίσκεται στο κέντρο περίπου του νησιού, 90 μόλις χλμ. από την ανατολική ακτή και το όνομά της σημαίνει πόλη των χιλίων.
Ναϊρόμπι-Κένυα
Το Ναϊρόμπι (αγγλικά: Nairobi) είναι η πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη πόλη της Κένυας, καθώς και της ομώνυμης επαρχίας,τό όνομά της προέρχεται από τη γλώσσα Μασάι που σημαίνει "δροσερό νερό"
Ιδρύθηκε το 1899 και έγινε πρωτεύουσα της Κένυας μετά από την Μομπάσα το 1905.
Ριάντ -Σαουδική Αραβία
Το όνομα Ριάντ προέρχεται από τον πληθυντικό της αραβικής λέξεως rawdha, που σημαίνει τόπος με κήπους και δέντρα.
Μουσκάτ-Ομάν
Η Μουσκάτ, ή αλλιώς Μασκάτ- مسقط -μοσχοστάφυλο, είναι η πρωτεύουσα η μεγαλύτερη πόλη και η έδρα της κυβέρνησης του Ομάν. Ο πληθυσμός της πόλης είναι 1.090.797(2008) κάτοικοι. Γνωστή από τις αρχές του 1ου αιώνα ως σημαντικό εμπορικό λιμάνι η Μουσκάτ κυβερνήθηκε από διάφορες φυλές ιθαγενών, καθώς και ξένες δυνάμεις, όπως οι Πέρσες και η Πορτογαλική Αυτοκρατορία σε διάφορα σημεία της ιστορίας της.
Ντόχα-Κατάρ
Η Ντόχα (αρ. الدوحة) είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη του Κατάρ. Ο πληθυσμός της πόλης είναι 400.051 περίπου κάτοικοι σύμφωνα με την απογραφή του 2010. Η Ντόχα είναι η έδρα της κυβέρνησης του Κατάρ και του Εμίρη του.
Η πόλη της Ντόχα ιδρύθηκε με την ονομασία Αλ-Μπίντα το 1825. Βρίσκεται στην ανατολική ακτή της χερσονήσου του Κατάρ και του Περσικού Κόλπου. Το όνομα Ντόχα προέρχεται από την αραβική λέξη «ad-dawha» που σημαίνει «το μεγάλο δέντρο». Σημείο αναφοράς είναι ένα σπουδαίο δέντρο που πρέπει να βρισκόταν στο χώρο, όπου αρχικά βρισκόταν το μικρό ψαροχώρι που εξελίχθηκε και έγινε η σημερινή πόλη της Ντόχα. Η πόλη έγινε πρωτεύουσα του βρετανικού προτεκτοράτου του Κατάρ το 1916, και όταν το έθνος απέκτησε την ανεξαρτησία του το 1971, η Ντόχα παρέμεινε πρωτεύουσα του Κατάρ.
ΠΗΓΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ
https://www.etymonline.com/
https://www.wikipedia.org/
https://en.wiktionary.org/
